حضرت زهرا(س ) مى فرمايد: وقتى به چهار ماهگى رسيد خداوند او را در وحشت انيس من قرار داد، در

  شعبان شد وپیک عشق از راه آمد

   عطر نفس بقیة الله(عج) آمد

   باجلوه سجاد(ع)وابالفضل(ع)وحسین(ع)

   یک ماه و سه خورشید دراین ماه آمد .

بوی بهار می‌‏آید از دامان دو فاطمه علیه السلام

بوی ریحانه هستی و گل یاس

حوریان، تمام شهر را آذین بسته ‏اند با گل مریم

عرش ‏نشینان همه به یُمن آمدنش، میهمان علی و فاطمه‌اند

فوج فوج ملائک می‏آیند و طواف می‏‌کنند گرد شمع وجودشان

ولادت امام حسین و حضرت ابا الفضل مبارک‌باد

خدایا

آنچنان زمین گیرم نکن

که هنگام ظهور مولا، توان برخاستن نداشته باشم

وَلَا تَقُولَنَّ لِشَيْءٍ إِنِّي فَاعِلٌ ذَلِكَ غَدًا

و زنهار در مورد چيزى مگوى كه من آن را فردا انجام خواهم داد

سوره کهف آیه (۲۳)

اگر توی ذهنتون کاری در نظر دارید

همین الان انجام بدید

گاهی اوقات

" بعد " ، می شود  " هرگز "

أَوَلَمْ يرَ الْإِنْسَانُ أَنَّا خَلَقْنَاهُ مِنْ نُطْفَةٍ فَإِذَا هُوَ خَصِيمٌ مُبِينٌ(يس/77)

آيا انسان نمي‌داند که ما او را از نطفه‌اي بي‌ارزش آفريديم؟!

و او (چنان صاحب قدرت و شعور و نطق شد که)

به مخاصمه آشکار با ما برخاست!

انَّ اللَّهَ یَحُولُ بَیْنَ الْمَرْءِ وَ قَلْبِهِ ...

خدا حائل هست بین انسان و قلبش!. (انفال/24)

 اگر که دلشکسته ای ... بخـــــوان :

الا بذکر الله تطمئن القلوب...

خداوندا

دنیای آشفته ی درونم را که تنها از نگاه تو پیداست ، با لالایی مهربان خود ،

آرام

کن

تا وجود داشتن و بودن را به زیبایی احساس کنم . . .

 ::

جز وصل تو دل به هرچه بستم، توبه

بی یاد تو هرجا که نشستم، توبه

در حضرت تو توبه شکستم صدبار

زین توبه که صدبار شکستم، توبه

::

خدایا من به عنوان بنده حاجتم را گفتم

امیدوارم اگر قرار به برآورده نشدنش هست

از حکمت تو باشد تا بی لیاقتی من . . .

پس از اَفرینش اَدم خدا گفت به او: نازنینم اَدم….

با تو رازی دارم !..

اندکی پیشتر اَی ..

اَدم اَرام و نجیب ، اَمد پیش !!.

… زیر چشمی به خدا می نگریست !..

محو لبخند غم آلود خدا ! .. دلش انگار گریست .

نازنینم اَدم!!. ( قطره ای اشک ز چشمان خداوند چکید ) !!!..

یاد من باش … که بس تنهایم !!.

بغض آدم ترکید ، .. گونه هایش لرزید !!

به خدا گفت :

من به اندازه ی ….

من به اندازه ی گلهای بهشت …..نه …

به اندازه عرش ..نه ….نه

من به اندازه ی تنهاییت ، ای هستی من ، .. دوستدارت هستم !!

اَدم ،.. کوله اش را بر داشت

خسته و سخت قدم بر می داشت !…

راهی ظلمت پر شور زمین ..

زیر لبهای خدا باز شنید ،…

نازنینم اَدم !… نه به اندازه ی تنهایی من …

نه به اندازه ی عرش… نه به اندازه ی گلهای بهشت !…

که به اندازه یک دانه گندم ، تو فقط یادم باش !!!!