نگو دوستت دارم
انسان اين واژه ِ تَرَک خورده را باور مي کند . . .
دست و پاي قلبش را گم ميکند
انسان است ديگر ، عاشقي زود باور ، تقصيري ندارد . . .
از کاه ِ خيال ِ تو کوهي ميسازد بر فراز ِ روياهايش
ميشود ققنوسي ، خندان بر ميخيزد از خاکسترِ اندوهش . . .
آن وقت تو ميروي و او ميماند با روحي زخمي،
تو ميروي و او ميماند با آبله اي از جنس تنهايي بر پيشاني ِ چروک خورده اش
تو ميشوي شاه ِ قصه و او جذامي ِ طرد شده از افسانه ها
مي ميرد ، به همين آساني
نگو دوستت دارم . . .
♡ نگو . . .
نظرات شما عزیزان:
سيد محمد امين فرهي 
ساعت9:03---24 آبان 1393
ما هم شديم قانون ماشين دودي وقتي ساكتيم بيشتر احترام داريم و قتي حرف ميزنيم وقتي مطلب مينويسيم و قتي عكس ميفرستيم وقتي عاشق ميشيم ترسناك ميشيم خطر ناك ميشيم
خدايا چرا حق نداريم خودمان باشيم
چرا بايد احساسمان را لگد مال كنيم
چرا بايد اناني كه به ما ارامش ميدهند بروند
چرا ....................
تبادل لینک هوشمند 
نویسنده : لیلا
تاریخ : چهار شنبه 21 آبان 1393